ΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ ΝΑ ΣΕ ΦΡΟΝΤΙΖΕΙΣ

Τις Κυριακές να σε φροντίζεις ή έστω να δημιουργείς μία δική σου «Κυριακή» κι ας είναι άλλη μέρα της βδομάδας.

Να ξεκουράζεις σώμα και ψυχή, δίνοντας προτεραιότητα και χρόνο στον εαυτό σου, για να μπορέσεις τις μπαταρίες να γεμίσεις.

Αν θες να πεις σε κάποιον «όχι», να του το πεις δίχως ντροπή και δισταγμό.
Αν θες να πεις σε κάποιον «ναι», τότε να είναι από δική σου επιλογή και επιθυμία.
Αν θες «συγγνώμη» να ζητήσεις, να τη ζητήσεις επειδή αληθινά το εννοείς και υπάρχει λόγος ουσιαστικός. Οι περιττές «συγγνώμες» δεν ωφελούν ούτε αυτόν που τις προφέρει ούτε αυτόν που θα τις λάβει.

Σε κάθε περίπτωση, είναι σημαντικό να σέβεσαι τον εαυτό σου.

Εάν εσύ τον πυρήνα σου πάψεις να φροντίζεις… κανείς δεν θα τον περιποιηθεί για σένα. Όχι επειδή δεν θέλει, αλλά επειδή δεν μπορεί. Δεν είναι εσύ για να γνωρίζει 100% όσα συμβαίνουν στην ψυχή σου.

Μπορεί, όμως, να σε στηρίξει, να σε ενθαρρύνει και να είναι δίπλα σου για να εξελίσσεστε παρέα, χωρίς να «βαραίνει» ο ένας τον άλλον με παρελθοντικά φορτία. Αυτό να το επιτρέπεις και ολόψυχα να το ανταποδίδεις.

Κανείς δεν είπε φυσικά πως είναι εύκολο. Αρκεί ειλικρινά τη θέληση να έχεις κι ας γίνονται λάθη στην πορεία. Μα… να θωρακίζετε μαζί το «σήμερα», σαν ν’ ανεβαίνετε τα σκαλοπάτια ένα-ένα, για να οδηγηθείτε σε έναν ουρανό, με απεριόριστες δυνατότητες γεμάτο.

Γι’ αυτό χρειάζεσαι τουλάχιστον αυτή τη μία μέρα… Για να ανακαλύψεις τι σου αρέσει και τι με τίποτα δεν θα ήθελες να κάνεις.

Τις Κυριακές να σε φροντίζεις και ν’ αφουγκράζεσαι τις λέξεις της ψυχής σου. Ξέρεις… εκείνη την εσωτερική φωνή που την πατάς κάθε φορά που έρχεται στο νου και θέλει να μιλήσει. Άφησε χώρο να περάσει, στις σκέψεις να γλιστρήσει, να βρει τη θέση της εκεί, να εκφραστεί χωρίς επικριτής να γίνεις.

Και τότε στάσου σε μια πλευρά και παρατήρησε…. τι λέει ο νους σου;
Και τότε παρατήρησε… πώς αντιδρά η καρδιά σου;

Μην περιμένεις πάντα απάντηση να βρεις σε όσα απορείς και σε όσα μια εξήγηση δεν γίνεται να δώσεις μονομιάς εδώ και τώρα.

Άσε τον μάγο «χρόνο» να κάνει τη δουλειά του…
Μην επεμβαίνεις και μην προτρέχεις, μη βιαστείς.

Ο χρόνος θα περάσει και τότε θα δεις αν μόνος θέλεις για κάποιο διάστημα να μείνεις. Είναι καλό να μπορείς μόνος τις ώρες να περνάς, ακόμα κι αν φοβάσαι. Θα δεις αν κάποιον στη ζωή σου θέλεις να κρατήσεις και αν εκείνος θα θέλει εσένα στη δική του. Ο χρόνος θα σου δείξει αν άφησες κάποιον να φύγει μακριά, μα τελικά θέλεις να έχει ρόλο ενεργό στην καθημερινότητά σου -και δεν υπάρχει καμιά ντροπή σ’ αυτό, αρκεί ο χρόνος να σας συγχρονίσει.

Κι αν είναι ναι, είναι ναι.

Αν είναι όχι, είναι όχι –δεν είναι ωραίο σε αυτή την περίπτωση να επιμένεις.

Πρέπει να σεβόμαστε και τις επιλογές των άλλων. Κι αν κάποιος κάνει λάθος, να το σκεφτείς καλά και όλα να τα ζυγίσεις. Χρέη δήμιου θαρρώ κανείς δεν σε έβαλε να αναλάβεις και ούτε σου έδωσε κανείς μια τέτοια εξουσία. Κανείς σε κανέναν. Διότι δεν ξέρεις τι «φορτία» κουβαλάει ο άλλος στην ψυχή του και πόση προσπάθεια καταβάλλει ώστε να τα αφήσει.

Μη βιαστείς, γιατί σιγά-σιγά θ’ αντιληφθείς ποιες είναι οι φιλίες που μένουν στη ζωή σου και αν μπορούν τον «τίτλο» αυτόν να φέρουν. Όλες οι σχέσεις δοκιμάζονται. Θ’ αντιληφθείς, λοιπόν, ποιοι είναι οι τοξικοί που οφείλεις να κρατήσεις μακριά σου, για το δικό σου καλό.

Μη βιαστείς, γιατί έτσι θα μάθεις αν τη δουλειά που διάλεξες θα πρέπει να αλλάξεις και να στραφείς σε άλλες κατευθύνσεις. Έτσι θα μάθεις αν είσαι εσύ αυτός που στάση πρέπει να αλλάξει και με άλλον τρόπο τα πράγματα θα πρέπει να αντιμετωπίσεις.

Και αν τις Κυριακές σου σε φροντίζεις, ίσως έτσι ανακαλύψεις νέα πράγματα που λαχταράς να κάνεις και τελικά πράξη τα κάνεις.

Ίσως μάλιστα απαλλαχτείς κι εσύ από «φορτία». Θα κοιταχτείς και θ’ αναλογιστείς ποιες συμπεριφορές σου θα ήθελες ν’ αλλάξεις και από ποιες ν’ απαλλαγείς, ποιες να διατηρήσεις και ποιες να υιοθετήσεις για το δικό σου το καλό, μα και όλων των σχέσεών σου.

Μη βιαστείς να πάρεις αποφάσεις. Ο χρόνος θα σου λύσει πολλές σου απορίες. Κι ο χρόνος συνεπάγεται υπομονή. Πολλή και για πολλά…

Γι’ αυτό… τις Κυριακές να σε φροντίζεις. Ποτέ σου δεν θα μάθεις εάν αληθινά δεν προσπαθήσεις.

Να σε φροντίζεις.

Να φτιάχνεις ένα αγαπημένο σου ρόφημα, το αγαπημένο σου σνακ ή φαγητό και να αφιερώνεις τη μέρα αυτή στον εαυτό σου κάνοντας πράγματα που σε χαλαρώνουν ή τουλάχιστον όσο περισσότερη ώρα μπορείς. Ακόμα κι αν αυτό είναι κάποιο χόμπι. Ο διαλογισμός, να καθίσεις απλώς στον καναπέ, μια βόλτα κοντά στο σπίτι, ένα ταξίδι ή και η προσφορά σε συνανθρώπους. Οι φωνές των γύρω σου να σιωπούν κι εσύ να ακούς μονάχα τη δική σου.

Και κάθε Κυριακή θα είναι διαφορετική.

Πότε θα συνειδητοποιείς πράγματα και καταστάσεις, πότε θα θες το νου και την καρδιά σου να αδειάσεις, πότε θα χαίρεσαι και πότε θα πονάς, πότε θα ενθουσιάζεσαι και πότε θα νιώθεις την απογοήτευση να τρυπάει τα κόκαλά σου, σαν την υγρασία που δεν μπορείς με τίποτα να αποφύγεις.

Μα τελικά ο κοινός παρονομαστής των Κυριακών σου θα είναι η αγάπη και η στοργή προς τον εαυτό σου. Εξάλλου, έτσι δεν θα φερόσουν σε έναν άνθρωπο που αγαπάς;

Και αν δεν έχεις πάρει απαντήσεις, τότε… σιγά-σιγά. Δεν είναι μόνο μία η Κυριακή.

Τι κι αν είναι μέρες, βδομάδες, μήνες; Για κάποιους ίσως και χρόνια… Συμβόλαια στην ανακάλυψη του εαυτού μας δεν γίνεται να υπάρξουν, παρά μόνο η προσωπική μας προσπάθεια και θέληση να πάρουμε τον δρόμο της αυτογνωσίας.