Ρωτάω για να μου πεις τι κάνεις, αλλά προσποιούμαι πως ακούω όσα μου απαντάς. Ρωτάς αδιάκριτα για τη ζωή εκείνου…
Λυπάμαι για όσα λόγια σου είπα, γιατί στην πραγματικότητα δεν ήθελα τα χείλη μου αυτά να ξεστομίσουν. Λυπάσαι τα κορμιά…
Ηρεμώ όταν ακούω τον χορό των σταγόνων καθώς φιλούν το έδαφος τους φθινοπωρινούς μήνες. Ηρεμείς όταν κρύβεσαι σαν μικρό παιδί…
Νομίζω και υποθέτω πολλά για τους γύρω μου, όμως μπορεί τελικά να αποδειχθεί ότι όλα αυτά που φαντάζομαι… δεν ισχύουν.…
Απομυθοποιώ εσένα και την επιρροή που κάποτε ασκούσες πάνω μου· πια δεν σου το επιτρέπω.Απομυθοποιείς την ιδανική ζωή που άλλοι διάλεξαν…
Κλίνοντας το “Φ” Φοβάμαι όταν πληγώνω κι όταν με πληγώνουν. Φοβάσαι γιατί αλλιώς τα περίμενες και προς άλλη μεριά σου…
Ξεχνάω πώς είναι να είμαι παιδί, καθώς εγκλωβίζομαι στους φόβους μου· εκείνους που συνηθίζουν να αποκτούν οι «μεγάλοι» όσο περνάει…
Κλίνοντας το “Υ” Υποτιμώ τις δυνατότητές μου και αμφιβάλλω για όσα θέλω να τολμήσω. Υποτιμάς την αντίληψή μου και νομίζεις…
Για εμένα η Αλφάβητος απέκτησε άλλο νόημα όταν άρχισα να την αντιλαμβάνομαι με τον τρόπο που έφτανε και σε σένα…
Παραδίνομαι στα συναισθήματα που με κυριεύουν και αγχώνομαι, ξεσπώ, χαίρομαι, κλαίω, αγαπώ… χωρίς όρια. Παραδίνεσαι στους πόθους σου· άοπλα, αμίλητα,…