ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΥΔΑΚΗ | ΕΝΑΣ ΠΑΡΑΜΥΘΟΚΟΣΜΟΣ

3.8K

Το -γνωστό- intro

Σήμερα είμαι πολύ χαρούμενη -όπως κάθε φορά- που έχω στη σοφίτα ακόμα ένα αγαπημένο μου πρόσωπο. Πώς γνωριστήκαμε και τι κάνει εδώ η σημερινή μου καλεσμένη; Το απαντάει η ίδια μέσα από ένα μικρό παραμυθάκι:

Μια φορά κι έναν καιρό, δύο κορίτσια αποφάσισαν να αρχίσουν να γράφουν κάπου αλλού εκτός από το ημερολόγιό τους. Έτσι, πήγαν σε μια σχολή κι έγιναν φίλες κι έγραφαν κι έσβηναν, κι έγραφαν κι έσβηναν… Μέχρι που το όνειρό τους έγινε πραγματικότητα και θα συναντηθούν για να μιλήσουν για παιδικό βιβλίο και για πολλά πολλά άλλα! Το ένα κορίτσι είναι η Αλεξάνδρα, το άλλο κορίτσι είμαι εγώ, η Χριστίνα. Και σήμερα, 20 Ιουλίου, συναντιόμαστε στη Σοφίτα της Αλεξάνδρας για να μιλήσουμε για όλα αυτά που ενώνουν όλους όσους αγαπάμε το γράψιμο.

Και κάπως έτσι, ladies & gentlemen… *drum roll*…

Σήμερα στην παρέα της σοφίτας: Χριστίνα Κωνσταντουδάκη

Η Χριστίνα εργάζεται ως νηπιαγωγός και στη συνέχεια σπούδασε δημιουργική γραφή (όπου και γνωριστήκαμε) παράλληλα με το μεταπτυχιακό της, με θέμα τη φιλαναγνωσία. Πολυμηχάνημα και πολυμίξερ μέχρι τελικής πτώσεως, λοιπόν, η φίλη μου και σε διαβεβαιώ η πτώση δεν έχει έρθει και δεν πρόκειται!

Μέσα από πολλά σκαμπανεβάσματα και πολλά «δεν μπορώ άλλο, κουράστηκα…» που μοιραστήκαμε σε πολλές μας συζητήσεις μέσα σε όλο αυτό το διάστημα, φτάνουμε στο «σήμερα».

Την Χριστίνα την θαυμάζω για την επιμονή της και την απέραντη αγάπη και υπομονή που δείχνει στα παιδιά. Αλλά όχι μόνο για αυτά φυσικά. Η καρδιά της μοιάζει πολύ με εκείνη των μικρών παιδιών, κάτι που την κάνει γλυκύτατη και ένα από τα πιο δοτικά και αγνά στην ψυχή πλάσματα που ξέρω. Bonus το απέραντο ταλέντο!

❀ ❀ ❀

Να τα πούμε;

➥ Μια φορά κι έναν καιρό, αποφάσισες να ασχοληθείς με τη γραφή. Πώς όμως; Σκάρωνες στιχάκια από μικρή; Σου βγήκε στην πορεία; Για πες, Χριστίνα, στην παρέα της Σοφίτας, πώς προέκυψε όλο αυτό με το γράψιμο;

Αρχικά, χαίρομαι τόσο πολύ που με κάλεσες στην σοφίτα σου! Νιώθω όπως τότε που μιλούσαμε με τις ώρες στον καναπέ και δεν λέγαμε να κοιμηθούμε κι εγώ σου έδειχνα βίντεο από καμένα μιούζικαλ *sorry not sorry*. Λοιπόν, αγαπημένη μου, όπως ξέρεις κι εσύ πολύ καλά από την εμπειρία σου, η πώρωση των πιο πολλών από εμάς που ασχολιόμαστε με το γράψιμο, άρχισε από μικρή ηλικία. Έτσι κι εγώ, από πολύ μικρή άρχισα να διαβάζω οτιδήποτε μπορούσε να διαβαστεί.  Για παιδιά, για ενήλικες, ποίηση, περιοδικά, κόμιξ, την εφημερίδα που έφερνε ο πατέρας μου. Τα πάντα.

Έτσι, γύρω στην Τρίτη Δημοτικού, αποφάσισα πως δεν γινόταν άλλο, έπρεπε κι εγώ να αρχίσω να γράφω τις σκέψεις μου. Κυρίως γιατί δεν τις έλεγα και ποτέ φωναχτά. Κι έτσι, γέμισα έξι ημερολόγια σε όλη την παιδική και εφηβική μου ηλικία. Με σκέψεις, ιστορίες, ποιήματα, γκρίνιες. Κάπως έτσι άρχισε, αλλά άρχισε ως φυσική ανάγκη. Ποτέ δεν είχα σκεφτεί ότι θα γράφω βιβλία μια μέρα. Για μένα ο συγγραφέας στο μυαλό μου ήταν κάτι μεγάλο και ιερό. Ίσως γι’ αυτό δεν μπορώ να αποκαλέσω έτσι τον εαυτό μου ακόμα.

 

➥ Για τι ηλικίες απολαμβάνεις να γράφεις περισσότερο;

Έχω μάθει πλέον να γράφω για όλες τις ηλικίες – να είναι καλά η σχολή μας, η Tabula Rasa – αλλά νομίζω πως απολαμβάνω να γράφω περισσότερο για παιδιά Δημοτικού. Ηλικίες 8-9 +. Ίσως ακούγεται περίεργο, γιατί αυτά που έχω εκδώσει ως τώρα και που θα εκδώσω είναι για μικρότερες ηλικίες – παιδιά Νηπιαγωγείου και πρώτων τάξεων του Δημοτικού –, αλλά για λίγο πιο μεγάλες ηλικίες μου βγαίνει αβίαστα, ίσως γιατί σε αυτές τις ηλικίες άρχισα να γράφω ημερολόγιο και έχω πιο ξεκάθαρες μνήμες. Ίσως γιατί αυτές είναι οι ηλικίες των παιδιών που έρχονται στην κατασκήνωση που είμαι εθελόντρια. Απολαμβάνω εννοείται να γράφω και για μικρότερα, απλά είναι αρκετά πιο δύσκολο. Είναι μεγάλη πρόκληση να γράφεις για παιδιά Νηπιαγωγείου, είναι οι πιο αυστηροί κριτές. Και οι πιο ειλικρινείς. Ελπίζω κάποτε να τελειώσω το βιβλίο που γράφω για ηλικίες 9+. Απολαμβάνω να το γράφω, αλλά δεν τελειώνει ποτέ γιατί όλο βρίσκω κάτι που δεν μ’ αρέσει!

 

➥ Τι ρόλο παίζει μέσα σε όλο αυτό η Προσχολική Αγωγή; Επηρεάζει η συναναστροφή σου με τα παιδιά τη γραφή σου ή και το ανάποδο;

Πλέον δουλεύω κι επίσημα με παιδιά Νηπιαγωγείου, οπότε σίγουρα με επηρεάζει! Τα παιδιά λένε κάθε μέρα τόσα υπέροχα πράγματα που θα μπορούσαν να γίνουν απίστευτες ιστορίες, που δεν προλαβαίνω να σημειώνω! Αλλά και τα ίδια φτιάχνουν τις δικές τους ιστορίες, κανονικά, με τίτλο, συγγραφέα και εικονογράφηση και μας λένε να τα βοηθήσουμε με το να μας λένε την ιστορία κι εμείς να την καταγράφουμε. Έχω ακούσει ιστορίες από παιδιά που άνετα θα γίνονταν best seller!

 

➥ Είχες εξ αρχής αδυναμία στα παραμύθια ή το συνειδητοποίησες αργότερα;

Αν εννοείς από μικρή, ναι. Δεν μου άρεσαν όμως τόσο τα παραμύθια με ζώα, ίσως γι’ αυτό οι πρωταγωνιστές μου είναι πάντα παιδάκια. Αν ένα βιβλίο είχε ζώα, προτιμούσα να κρατούν την ιδιότητά τους κι όχι να μιλούν όπως οι άνθρωποι. Βέβαια, αυτό ισχύει για εμένα προσωπικά, ο ανθρωπομορφισμός των ζώων είναι ένα μεγάλο κι επιτυχημένο μέρος της ιστορίας της παιδικής λογοτεχνίας. Προτιμούσα κυρίως ιστορίες βραχείας φόρμας, όπως τις λέμε, δηλαδή μικρές ιστορίες με πλοκή που μπορεί να ταυτιστεί ένα παιδί, καθώς αντικατοπτρίζει την καθημερινότητά του. Ένα πρόσφατο παράδειγμα τέτοιων βιβλίων είναι η σειρά των εκδόσεων Ψυχογιός «Έιντα Τουίστ, η επιστήμονας», «Ίγκι Πέγκ, ο αρχιτέκτονας» κτλ. Μου άρεσαν και τα παραμύθια, αρκεί να είχαν πρωταγωνιστές ανθρώπους πχ «Η πεντάμορφη και το τέρας», «Tο μεγαλύτερο δώρο: Η ιστορία του τέταρτου μάγου».

 

➥ Πόσα παραμύθια σου έχουν εκδοθεί και ποιοι είναι οι τίτλοι τους;

«Το αρχηγείο» από τις εκδόσεις Βιβλιοσκόπιο, που μιλάει για τις αδελφικές σχέσεις και την φαντασία των παιδιών και βασικά είναι όλη μου η παιδική ηλικία με τον αδερφό μου, είναι το πρώτο μου βιβλίο. Συμμετέχω και με άλλα δύο παραμύθια σε συλλογικές εκδόσεις της σχολής Tabula Rasa. Βρίσκονται στα βιβλία «Mπου! Ξελευθερία» και «Ψαραμυθάκια», εκδ. iWrite. Έχουν να κάνουν με τον σχολικό εκφοβισμό και την προστασία των θαλάσσιων πλασμάτων, αντίστοιχα.

 

➥ Μίλησέ μας για «Το αρχηγείο» που είναι μια πιο προσωπική υπόθεση. Τι σε ενέπνευσε για να το γράψεις;

Νομίζω δεν το έχω πει αλλού, αλλά το Αρχηγείο αρχικά προέκυψε από μια εργασία στη σχολή μας! Νομίζω ήταν η πρώτη χρονιά που έκανα παραμύθι με την κυρία Αντιγόνη Πόμμερ. Μας είχε βάλει μια άσκηση που έλεγε: «Γράψτε μια ιστορία που να αρχίζει με την φράση ‘’Μας είχαν απαγορεύσει να μπούμε στο παλιό κτήριο στην άκρη της πόλης μας…’’». Έτσι, αμέσως σκέφτηκα τα παιχνίδια που παίζαμε με τον αδερφό μου όταν ήμασταν μικρά. Κι αποφάσισα να γράψω μια ιστορία που να αποκαλύπτει στο τέλος πως όλο αυτό ήταν ένα παιχνίδι. Την ώρα που έγραφα, ήταν πραγματικά σαν να το ζούσα. Με λίγα κείμενά μου το έχω πάθει αυτό. Πήρα πολύ θετικά σχόλια γι’ αυτή την εργασία και λίγο καιρό αργότερα, είδα την προκήρυξη για τον λογοτεχνικό διαγωνισμό από τις εκδόσεις Βιβλιοσκόπιο που είχε θέμα τις αδελφικές σχέσεις. Το έστειλα χωρίς να το σκεφτώ πολύ, δεν περίμενα ότι θα διακριθεί. Κι όμως, κέρδισε! Θα είμαι πάντα ευγνώμων γι’ αυτό.

 

➥ Όταν παρουσιάζεις «Το αρχηγείο» στα παιδιά, πώς αντιδρούν; Έχεις κάποια αγαπημένη αντίδραση;

Τα παιδιά πάντα παρακολουθούν σαν υπνωτισμένα την αφήγηση, νομίζω πως τα παρασύρει η περιπέτεια στο βιβλίο, σε κρατάει συνέχεια σε αγωνία για το τι θα γίνει. Γελάνε πολλές φορές με τον τρόπο που μιλάει ο Μάνος, μιας και είναι μικρούλης και πάντα παρατηρούν ότι φεύγει η κάλτσα της Δήμητρας όταν τρέχει για να σώσει τον αδελφό της! Σε κάθε τάξη που θα πάω, σε κάθε παρουσίαση, τουλάχιστον ένα παιδί θα το παρατηρήσει! Και δεν το λέει το κείμενο. Επίσης, αγαπώ τις αντιδράσεις τους όταν κάνουμε το πείραμα με το ηφαίστειο μετά την αφήγηση, ενθουσιάζονται με την έκρηξη!

 

➥ Σου έχει στείλει κάποιος μήνυμα για αυτό το παραμύθι που να σε έχει συγκινήσει; 

Μια μαμά μου είχε πει πως το 3χρονο αγοράκι της κοιμόταν πολλά βράδια αγκαλιά με το βιβλίο γιατί δεν ήθελε να το αποχωριστεί. Αυτό με είχε συγκινήσει πολύ.

➥ Η αλήθεια είναι πως έχω το προνόμιο να γνωρίζω κάποια πραγματάκια παραπάνω για αυτά που ετοιμάζεις… ? οπότε… θα μπω κατευθείαν στο «ψητό». Ποια είναι η Μπελ Μπεσαμέλ, Χριστίνα; ??‍♀️

Χαίρομαι τόσο πολύ που θα το ανακοινώσω πρώτα σε εσένα, γιατί πραγματικά, την έχω στην καρδιά μου! Που λες, η Μπελ Μπεσαμέλ, είναι η καλύτερη Σεφ του Μελόκαστρου και σε λίγους μήνες, θα μας πει την ιστορία της. Είναι μια ιστορία που γράφτηκε μέσα σε ένα πλοίο, από Αθήνα στα Χανιά, σε μια πολύ δύσκολη περίοδο για εμένα. Γράφτηκε κυριολεκτικά σε ένα βράδυ, έγραφα χωρίς να σκέφτομαι τίποτα. Κι όταν τελείωσε η ιστορία, τότε μόνο κατάλαβα ότι εκεί μέσα κρυβόταν η απάντηση που αναζητούσα για πολλά πράγματα. Όσον αφορά το ύφος, είναι πιστεύω τελείως διαφορετικό από Το αρχηγείο, είναι πιο παραμυθένιο αλλά και με στοιχεία χιούμορ. Κι επειδή έχω δει και την εικονογράφηση, είναι πραγματικά ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ, είμαι πολύ τυχερή.

 

➥ Πότε να περιμένουμε την “Μπελ Μπεσαμέλ” στα βιβλιοπωλεία;

Γύρω στον Οκτώβρη!

 

➥ Ποιο είναι το αγαπημένο σου παραμύθι;

Δύσκολα μου βάζεις! Θα πω ποιο είναι το αγαπημένο μου παραμύθι τους τελευταίους μήνες, μιας και είναι καινούρια κυκλοφορία και το λάτρεψα. «Ο Ασίμ και ο δράκος του βασιλιά», Κατερίνα Ζωνταντού, εκδ. Μεταίχμιο.

 

➥ Θα πάμε σε κάτι πιο… ομαδικό τώρα. Εσύ και η Νάσια Αλεξανδρίδη έχετε δημιουργήσει μαζί μια αξιοθαύμαστη ομάδα, η οποία έχει να κάνει με παιδικά βιβλία και είναι πολύ βοηθητική για όσους ψάχνουν παιδικά βιβλία, με διαφορετικά κριτήρια ο καθένας. Πώς ξεκίνησε όλο αυτό και ποια είναι η ουσία και ο σκοπός αυτής της ομάδας;

Ναι, η ομάδα μας είναι στο fb και λέγεται «Παιδικό βιβλίο – Προτάσεις». Όπως ξέρεις κι εσύ, με την Νάσια κι όλη την τρελοπαρέα, γνωριστήκαμε στην σχολή δημιουργικής γραφής, την Tabula Rasa. Ειδικά με την Νάσια, είχαμε κάνει μαζί κι ένα έξτρα σεμινάριο Παραμυθιού, οπότε κουβαλούσαμε την ίδια τρέλα. Νηπιαγωγός εγώ, δασκάλα αυτή, μόλις τελειώσαμε με τις σχολές μας, αποφασίσαμε να αρχίσουμε μαζί και το μεταπτυχιακό πάνω στην Φιλαναγνωσία, στο ΕΚΠΑ. Κάπως έτσι, κι επειδή ψάχναμε συνεχώς καινούργια παιδικά βιβλία και θέλαμε να μοιραστούμε την τρέλα μας και με άλλους, δημιουργήσαμε την ομάδα μας, πριν 2,5 χρόνια.

Είναι απίστευτο πόσο γρήγορα πήγαμε στα 27.000 μέλη, χαίρομαι τόσο μα τόσο πολύ που βλέπω τον ενθουσιασμό των μελών μας για το παιδικό βιβλίο. Αυτός είναι ο σκοπός μας, να μοιραστούμε τον ενθουσιασμό μας και να ενθαρρύνουμε όλο και περισσότερους γονείς στο να διαβάζουν στα παιδιά τους αλλά και να επιλέγουν το κατάλληλο βιβλίο για το παιδί τους. Επίσης, προσπαθούμε όσο μπορούμε να στηρίζουμε τα μικρά βιβλιοπωλεία αλλά και τις εκδηλώσεις που γίνονται για το παιδικό βιβλίο. Και φυσικά, οργανώνουμε ανταλλαγές βιβλίων μεταξύ των μελών και βοηθάμε με δωρεές βιβλίων όπου χρειάζεται. Σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις, τα μέλη μας γίνονται μια γροθιά και είμαι πολύ περήφανη γι’ αυτό. Έχουμε υπέροχους ανθρώπους στην ομάδα.

 

➥ Όλη αυτή η δράση είναι εθελοντική από τη μεριά σας. Πόσος χρόνος απαιτείται για την οργάνωση, για να απαντάτε ή να κάνετε διαγωνισμούς και κληρώσεις;

Θέλει αρκετό χρόνο. Προσωπικά, όταν δεν είμαι στην δουλειά, πάντα θα έχω στον νου μου την ομάδα. Να εγκρίνω δημοσιεύσεις, να απαντήσω σε σχόλια και μηνύματα κτλ Οπότε είναι μια ασχολία για όλο το 24ωρο. Και οι κληρώσεις που κάνουμε απαιτούν αρκετό χρόνο, γιατί δίνουμε σε κάθε άτομο που συμμετέχει, από ένα νούμερο. Και πάντα έχουμε περίπου 500 συμμετοχές, οπότε θέλει χρόνο! Χρειάζεται να αφιερώνεις σχεδόν όλο τον ελεύθερο χρόνο σου αλλά προσωπικά δεν το βλέπω ως αγγαρεία, πιο πολύ με ξεκουράζει και με αναζωογονεί.

 

➥ Από την ανάγνωση θα σε πάω πάλι στο γράψιμο, και κάπως έτσι θα κλείσουμε την σοφιτο-κουβέντα μας σιγά-σιγά. Τι θα έλεγες σε κάποιον που θέλει να ξεκινήσει να γράφει, αλλά φοβάται ή λέει ότι δεν έχει τα εφόδια να το κάνει ή ότι δεν έχει τον χρόνο;

Να αρχίσει να γράφει, ΧΤΕΣ. Ούτε εγώ το πίστευα αρχικά, αλλά έστω και μια παράγραφο την μέρα να γράφεις, είναι απίστευτο πόση όρεξη κι έμπνευση σου δίνει για να συνεχίσεις. Να γράφει κάθε μέρα από λίγο. Και να διαβάζει. Να διαβάζει είδη που και ο ίδιος θα ήθελε να γράψει, βοηθάει πολύ. Η δικαιολογία «δεν έχω χρόνο» απλά δεν ευσταθεί κι ας την λέω κι εγώ συχνά.

 

➥ Όταν δεν έχεις όρεξη ή όταν αισθάνεσαι πως μια μέρα είναι λιγότερο δημιουργική και λιγότερο παραγωγική, πώς παίρνεις την απόφαση να γράψεις; Τι σου δίνει δύναμη να μην το βάζεις κάτω;

Συνήθως, όταν δεν έχω όρεξη να γράψω είναι επειδή έχω κολλήσει με μια ιδέα που δεν μιλάει πραγματικά στην ψυχή μου. Όσες φορές έχω προσπαθήσει να γράψω ώστε να έχω μια «θεματική» στην ιστορία μου, ή δεν θα έχω τελειώσει την ιστορία ή θα έχει βγει κάτι που δεν μου αρέσει καθόλου. Οπότε, όταν αισθάνομαι έτσι, κλείνω τα μάτια, βάζω μια αγαπημένη μελωδία και χάνομαι σε μια ιστορία που φαντάζομαι εκείνη την στιγμή. Χωρίς πλάνο, χωρίς τίποτα. Απλά αρχίζω να γράφω χωρίς να σταματάω. Όταν τελειώνω την ιστορία, τότε μόνο βλέπω τι θα μπορούσα να διορθώσω, αν μπορώ να την αλλάξω λίγο ώστε να γίνει κάτι πιο προσιτό που να μπορεί να ταυτιστεί κάποιος κτλ

 

➥ Και για το τέλος, πάμε να φανταστούμε κάτι… Σκέψου 3 άτομα, εκ των οποίων το ένα είμαι εγώ (η ώρα της «εκμετάλλευσης» των καλεσμένων μου στη σοφίτα!). Σε ποια παραμύθια, από αυτά που ήδη υπάρχουν, θα μας έβαζες τον καθένα, σε ποιον ρόλο και γιατί;

Νομίζω η πιο ωραία – και δύσκολη! – ερώτηση που μου έχουν κάνει ποτέ!  Θα έβαζα την γιαγιά μου στον ρόλο της Ελευθερίας από το βιβλίο της Άλκης Ζέη «Η μωβ ομπρέλα», μιας και έζησε σε αυτή την εποχή και μου την θυμίζει πολύ ως χαρακτήρας. Θα έβαζα τον πατέρα μου ως Ντ’ Αρτανιάν στους «Τρεις σωματοφύλακες» μιας και ήταν το αγαπημένο του βιβλίο όταν ήταν μικρός. Εσένα τώρα, χμμ…, νομίζω θα σε έβαζα κάπου ως πριγκίπισσα. Αλλά όχι οποιαδήποτε πριγκίπισσα! Είναι μια σειρά βιβλίων που έχει κυκλοφορήσει τα τελευταία χρόνια και μου αρέσει πολύ. Λέγεται «Πριγκίπισσα Αθηνά» ( Στέλλα Κάσδαγλη – εκδ. Πατάκη ) και δείχνει τις περιπέτειες μιας αντισυμβατικής πριγκίπισσας με κατοικίδιο ένα υπέροχο παπαγαλάκι! Είναι τόσο αστεία ιστορία και ο χαρακτήρας της μου θυμίζει πολύ εσένα! Θύμισέ μου να στο πάρω δώρο στα γενέθλιά σου, χαχα!

 

❀ ❀ ❀

Θα βρείτε διαδικτυακά την Χριστίνα Κωνσταντουδάκη στα παρακάτω: 

Instagram: krist_bookworm
Facebook: https://www.facebook.com/christinakonstantoudaki/
Email: kristkon93@gmail.com 

Για να βρεις την ομάδα “Παιδικό βιβλίο-Προτάσεις”, της Χριστίνας και της Νάσιας, στο Facebook πάτα εδώ.

❀ ❀ ❀

POST-IT NOTE 1
Όπως καταλαβαίνεις, πρόκειται για ένα πολύ ταλαντούχο πλάσμα και σε προτρέπω να διαβάσεις Το αρχηγείο ακόμα κι αν είσαι ένα μεγάλο παιδί, όπως του λόγου μας!

POST-IT NOTE 2
Disclaimer: δεν την δωροδόκησα ποτέ για να μου δώσει τον ρόλο της πριγκίπισσας. Έτσι, από μόνη της. Χωρίς απειλές και τέτοια. Απλώς το αναφέρω, να μην παρεξηγηθώ κιόλας! ?

POST-IT NOTE 3
Γενικότερα, αν θες να μας κάνεις παρέα (ναι, ναι, εμάς με την πετριά με το γράψιμο συγκεκριμένα), θα καταλάβεις πως ανά πάσα ώρα και στιγμή θα βγάλουμε ένα χαρτί και θα αρχίσουμε να γράφουμε και ίιισως λίγο να σε “γράφουμε” εκείνη τη στιγμή, όχι εσκεμμένα όμως. Η αλήθεια είναι ότι δεν θα το αποφύγεις και θα πρέπει να συμφιλιωθείς με αυτό. Κι εδώ ένα δημόσιο ευχαριστώ σε όλους όσους καταλαβαίνουν όταν τους λέμε “αχ, θέλω πολύ να έρθω/πάμε, αλλά ρε συ έχω γράψιμο“. Λίγοι και καλοί παιδιά. Εμείς έχουμε συμφιλιωθεί με την ιδέα και το έχουμε αποδεχτεί! #for_ever_alone ?

POST-IT NOTE 4
Φυσικά και θα σου γνωρίσω την Νάσια. Τι, έτσι απλά την ανέφερα νομίζεις; Τς τς τς… Θα έρθει στη Σοφίτα τον Αύγουστο, αμέ! Pinky promise! Έχει κι αυτή να μας μιλήσει για βιβλία, αλλά και για ένα δικό της εγχείρημα που είναι πολύ όμορφο, γεμάτο παιδικά γέλια και χαμόγελα αλλά και πεντανόστιμα κεράσματα! #exciteeed