ΚΛΙΝΟΝΤΑΣ ΤΟ “Β”

Βλέπω όσα θέλεις να βλέπω.

Βλέπεις όσα επιλέγω να σου δείχνω.

Βλέπει τον κόσμο να αλλάζει, να κινείται, να ζει, αλλά φοβάται να το κάνει ο ίδιος.

Βλέπουμε όσα αφήνει τους άλλους να καταλαβαίνουν για εκείνον.

Βλέπετε ένα γυάλινο τείχος, είναι καλοφτιαγμένο κι αδύνατο να σπάσει.

Βλέπουν τις θεωρίες, αυτές τις οποίες οι ίδιοι έχουν διαμορφώσει για τη ζωή, να καταρρέουν και παραμένουν εγκλωβισμένοι στην απραξία, που με τόσο κόπο έχτισαν.

Έτσι, έμαθα, έμαθες, έμαθε, μάθαμε, μάθατε, έμαθαν να επικρατεί στασιμότητα. Μια πλασματική ασφάλεια στην οδό «Δήθεν». Μένουμε στην επιφάνεια αντί να τη σπάμε, ώστε να μάθουμε καλύτερα τον ίδιο μας τον εαυτό και τους γύρω μας.

Έτσι κατάντησε ο κόσμος μας∙
μια επιφάνεια με μια παχιά στρώση σκόνης καμωμένη από αδιαφορία.

“Κλίνοντας την Αλφάβητο”
©Αλεξάνδρα Ανδριάδη

Φωτογραφία
vjapratama