Ισορροπώ ανάμεσα σε αυτό που θέλω και αυτό που θες εσύ. Ισορροπείς πάνω σ’ εκείνα που προσπαθούν άλλοι να σου…
Ονειρεύομαι σαν μικρό παιδί και κρύβομαι κάτω απ’ τα σκεπάσαμα πιστεύοντας ότι θα βγω νικητής όταν οι φόβοι μου έρχονται…
Ηρεμώ όταν ακούω τον χορό των σταγόνων καθώς φιλούν το έδαφος τους φθινοπωρινούς μήνες. Ηρεμείς όταν κρύβεσαι σαν μικρό παιδί…
Κλίνοντας το “Φ” Φοβάμαι όταν πληγώνω κι όταν με πληγώνουν. Φοβάσαι γιατί αλλιώς τα περίμενες και προς άλλη μεριά σου…
Ξεχνάω πώς είναι να είμαι παιδί, καθώς εγκλωβίζομαι στους φόβους μου· εκείνους που συνηθίζουν να αποκτούν οι «μεγάλοι» όσο περνάει…
Λυπάμαι για όσα λόγια σου είπα, γιατί στην πραγματικότητα δεν ήθελα τα χείλη μου αυτά να ξεστομίσουν. Λυπάσαι τα κορμιά…
Για εμένα η Αλφάβητος απέκτησε άλλο νόημα όταν άρχισα να την αντιλαμβάνομαι με τον τρόπο που έφτανε και σε σένα…
Θέλω να είμαι ένας άνθρωπος ευτυχισμένος, ολοκληρωμένος. Το εύχομαι, αλλά βουλιάζω στην αδράνεια. Θέλεις να πάψουν να σε ταλαιπωρούν και…
Τρέμω στην ιδέα πως σε χάνω. Τρέμεις όταν σε αναστατώνουν αυτά που ακούς και αυτά που βλέπεις να συμβαίνουν. Τρέμει…
Εμπιστεύομαι λάθος ανθρώπους και το καταλαβαίνω όταν πια είναι ήδη αργά. Εμπιστεύεσαι δίχως να περιμένεις ανταλλάγματα. Εμπιστεύεται με τα μάτια…