Ζηλεύω τους ανθρώπους που καταφέρνουν να κάνουν κάτι αξιόλογο στη ζωή τους με μόνα τους όπλα την τιμιότητα, την επιμονή και την εργατικότητα.
Ζηλεύεις που οι φίλοι σου έχουν σύντροφο κι εσύ ακόμη παλεύεις τη μοναξιά σου.
Ζηλεύει την εμφάνιση της φίλης της κι εκείνος ζηλεύει την κοινωνική καταξίωση του φίλου του.
Ζηλεύουμε μονάχα όσα δεν έχουμε και όσα έχουμε τα κρατάμε ως δεδομένα. Μεταμορφωνόμαστε σε τέρατα με αφεντικό μας την αχαριστία.
Ζηλεύετε την ιστορία ενός ανθρώπου για τον οποίο κάποτε ακούσατε πως τόλμησε να ζήσει ελεύθερος, μακριά από τη σκιά των γονιών και των δήθεν φίλων του.
Ζηλεύουν που βλέπουν άλλα άτομα να παίρνουν αποφάσεις για τις ζωές τους και τηρούν την κάθε υπόσχεση που έδωσαν στον εαυτό τους, ότι θα τον αγαπούν και θα τον προσέχουν. Όπως ακριβώς θα έκαναν με τον καλύτερό τους φίλο.
Φτάνουμε στο σημείο να προσέχω, προσέχεις, προσέχει, προσέχουμε, προσέχετε, προσέχουν όλα όσα οι γύρω μας έχουν. Όχι όσα εμείς οι ίδιοι έχουμε ήδη αποκτήσει. Θεωρούμε δεδομένο μέχρι και το νερό, το οξυγόνο που αναπνέουμε, τις πέντε μας αισθήσεις…
Ως πότε θα είμαστε αγνώμονες όταν άλλοι άνθρωποι εκλιπαρούν να έχουν αυτά τα ζωτικής σημασίας αγαθά;
Ευχαριστώ για όλα όσα έχω και για όσα μου δίνεται η δυνατότητα να παλέψω.
Αμήν.
“Κλίνοντας την Αλφάβητο”
©Αλεξάνδρα Ανδριάδη
Φωτογραφία
Kobe Michael
Προηγούμενα Γράμματα
- ΠΩΣ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ Η ΑΛΦΑΒΗΤΟΣ
- ΚΛΙΝΟΝΤΑΣ ΤΟ “Ω”
- ΚΛΙΝΟΝΤΑΣ ΤΟ “Ψ”
- ΚΛΙΝΟΝΤΑΣ ΤΟ “Χ”
- ΚΛΙΝΟΝΤΑΣ ΤΟ “Φ”
- ΚΛΙΝΟΝΤΑΣ ΤΟ “Υ”
- ΚΛΙΝΟΝΤΑΣ ΤΟ “Τ”
