Με αφορμή την Ημέρα της Γυναίκας…
Που κάθε μέρα θα έπρεπε να είναι τέτοια μέρα.
Που κάθε μέρα θα έπρεπε να είναι και Ημέρα του Άνδρα.
Που κάθε μέρα θα έπρεπε να είναι Ημέρα του Ανθρώπου, με άλφα κεφαλαίο, που σέβεται τον εαυτό του και τους άλλους. Είτε είναι γυναίκα είτε είναι άνδρας.
Πόσα γυναικεία και ανδρικά βλέφαρα πεταρίζουν το ίδιο δευτερόλεπτο;
Πόσες καρδιές και των δύο φύλων λειτουργούν ανά τον κόσμο την ίδια στιγμή;
Πόσες επιθυμίες γεννιούνται σε κάθε έναν από εμάς ανά ημέρα;
Εκατομμύρια…
Αγόρια και κορίτσια… παιδιά.
Παίζουν χαρούμενα μαζί, έως ότου ο ολόλευκος καμβάς της ψυχής τους γεμίσει στερεότυπα από μια μικρή οθόνη, μα και τα λόγια και τις συμπεριφορές των μεγάλων.
Των μεγάλων που κάποτε υπήρξαν παιδιά. Ενίοτε πληγωμένα, τραυματίες πια, με ουλές και σημάδια από τις στερεοτυπικές σφαίρες των «μεγάλων».
Διότι, στην τελική, όλοι κάποτε υπήρξαμε παιδιά με όνειρα μεγάλα.
Υπάρχουν εκατομμύρια…
Άνδρες και γυναίκες. Γυναίκες και άνδρες.
Ας μη βάλουμε σειρά, γιατί είμαστε ισάξιοι παρ’ ότι είμαστε διαφορετικοί.
Αλλά ας μην επιτρέψουμε στην κοινωνία ως μια άλλη φόνισσα να κόψει το νήμα της ζωής κάθε νεογέννητου θηλυκού.
Ας δημιουργήσουμε εκ νέου μια κοινωνία από τους ανθρώπους για τους ανθρώπους και όχι όπως γινόταν τόσα χρόνια, από μια μερίδα του πληθυσμού για τους ίδιους.
***
Πόσες θηλές τρέφουν νέες ανθρώπινες υπάρξεις,
πόσες διανύουν μάχη και
πόσες απολαμβάνουν ηδονή;
Μια μάνα σε έφερε σε τούτο τον κόσμο. Μια γυναίκα.
Κι έκτοτε βαδίζεις σε μια δική σου εθνική οδό, με εξόδους αριστερά και δεξιά που ανά διαστήματα επιλέγεις.
Μια μάνα σε κυοφόρησε. Μια γυναίκα.
Κι έκτοτε μεγαλώνεις, αποκτάς δικό σου λογισμό.
Άραγε… ωριμάζεις;
Μια μάνα σε κοίταξε στα μάτια. Μια γυναίκα.
Κοίταξε το μπλαβί σου δέρμα σαν το πολυτιμότερο δώρο, αυτό της νέας της ταυτότητας και της ελπίδας για τον πλανήτη.
Αναρωτήθηκες ποτέ πόσα λίτρα δακρύων άφησε να κυλούν, όταν κανείς δεν την κοιτούσε;
Και πόσες φορές έμεινε δέσμια της αμφισβήτησης επειδή υπήρξε γυναίκα… «κορίτσι πράμα».
Κι από την άλλη… αναρωτήθηκες ποτέ πόσα δάκρυα έχουν κρύψει οι άνδρες που συναντάς τυχαία στο δρόμο αλλά και εκείνοι της οικογένειάς σου;
Μα κάποιοι τα κράτησαν κρυφά ή δεν τα άφησαν ποτέ ελεύθερα να τρέξουν, μένοντας δέσμιοι τεσσάρων ενωμένων λέξεων: οι άνδρες δεν κλαίνε. Δέσμιοι είναι και πολλών άλλων.
Την ίδια ανάγκη για τροφή από θηλή δεν είχαμε όλοι;
Άνδρες και γυναίκες. Γυναίκες και άνδρες.
Την ίδια ανάγκη για αγάπη, για στοργή είχαμε και έχουμε όλοι, που κάποιοι όμως στερηθήκαν…
Μα ας ξυπνάμε κάθε μέρα κοιτάζοντας την αντανάκλασή μας στον καθρέφτη κι ας σκεφτόμαστε κι ας αναρωτιόμαστε ποιοι πραγματικά είμαστε, βλέποντας το γυμνό μας σώμα και ανοίγοντας τα μάτια στην κρυμμένη μας αλήθεια.
Είμαστε όλοι άνθρωποι. Απλώς κάποιοι με άλφα κεφαλαίο.
Γυναίκες και άνδρες. Άνδρες και γυναίκες.
Άνθρωποι.
