Έκπληξηηη!

Γενέθλια. Για κάποιους είναι μια μέρα σαν όλες τις άλλες και δεν δίνουν ιδιαίτερη σημασία. Ομολογώ πως… αυτό δεν το καταλαβαίνω. ? Εμένα μου φαίνεται ότι είναι μια από τις πιο σημαντικές μέρες κάθε έτους για κάθε άνθρωπο.

Κατ’ αρχάς (και όχι καταρχήν…), είναι μια μέρα γιορτής (επιβάλλεται τούρτα ή κάτι γλυκό τέλος πάντων, με κεράκια). ? Δεύτερον, είναι η αρχή για τη ζωή ενός ανθρώπου, σαν μια ημέρα-αφετηρία ολόκληρης της διαδρομής μας (άλλο ο Σεπτέμβρης και η Πρωτοχρονιά… αυτό είναι μια άλλη κουβέντα και θα ειπωθούν άλλες ιστορίες όταν έρθει η στιγμή τους). Να μην την γιορτάζουμε δηλαδή;! Θέλω να το δεχτώ, αλλά… όχι, δεν… συγγνώμη (sorry, not sorry -true story)!

Υπάρχουν, επίσης, οι φορές που θα οργανώσεις μόνος σου ένα πάρτι με φίλους ή/και οικογένεια, άλλες φορές δεν θα έχεις καν το χρόνο, τα χρήματα ή ακόμα και τη διάθεση.

Σε αυτό το σημείο θα σου αποκαλύψω ότι ανήκω σε εκείνη την κατηγορία ανθρώπων, οι οποίοι κάνουν με μεγάλη επιτυχία εκπλήξεις και πιο σπάνια κάνουν σε μένα (δεν χαίρομαι πολύ για το 2ο κομμάτι, αλλά τι να κάνεις; Να κάτσεις να σκάσεις;). Βέβαια, όταν θέλουν να μου κάνουν έκπληξη υπάρχει ο κίνδυνος να το καταλάβω, μιας που υποπτεύομαι και σκέφτομαι πολλά σενάρια και κάθε πιθανό τρόπο με τον οποίο κάποιος θα μπορούσε να πραγματοποιήσει μια έκπληξη, παρά το οποιοδήποτε εμπόδιο. ??‍♀️ Από την άλλη, εάν πετύχει η έκπληξη που μου έχεις ετοιμάσει… ε, εντάξει… αυτό ήταν. Με σκλάβωσες. ? Θα σε θυμάμαι για πάντα.

Δεν σου κρύβω ότι συγκινούμαι όποτε θυμάμαι την πρώτη-πρώτη έκπληξη που μου είχε κάνει η οικογένειά μου. Πρέπει να έκλεινα τα 12. Ξύπνησα εκείνο το πρωί των γενεθλίων μου και όταν άνοιξα τα μάτια μου… τι να δω! Το σπίτι στολισμένο με μπαλόνια και πάνω τους ήταν ζωγραφισμένα ματάκια, χαμόγελα, δεμένες κορδελίτσες σε κάποια, για να ξεχωρίζουμε τα “κοριτσάκια” της παρέας. ?Και το έκαναν για μένα. Με όλη τους την καρδιά, με όλη τους τη στοργή και την αγάπη. Για να είναι αυτή τη μέρα μοναδική. Και το πέτυχαν. Τόσο έντονα έχει αποτυπωθεί στο μυαλό μου, τόσο καθαρά το θυμάμαι. 

Δεν θέλει πολλά ο άνθρωπος για να είναι ευτυχισμένος…

Και ακριβώς επειδή το γλυκό και το κεράκι είναι απαραίτητη προϋπόθεση… θυμάμαι μια χρονιά που νήστευα στο λύκειο για πρώτη φορά καθ’ όλη τη διάρκεια της Σαρακοστής (καλέ ναι, μια χαρά, επιβίωσα! ??). Όμως, επειδή “ο Μάρτης δεν λείπει απ’ τη Σαρακοστή”… ήμουν μια πολύ στενοχωρημένη drama queen -και εννοείται- εντελώς πεπεισμένη πως δεν θα έχω τούρτα. ΑΛΛΑ! Εκτός από τα πεντανόστιμα φαγητά που πάντα κάνει η μαμά μου με ό, τι υλικά κι αν έχει στη διάθεσή της, εκείνο το βράδυ είχα ΚΑΙ τούρτα ΚΑΙ κεράκια!!! Ω, ναι. Νηστίσιμη, με φυτική κρέμα και καταϊφι στη βάση του, αμ’ πώς!
???
Τώρα, η τρίτη ιστοριούλα που θα μοιραστώ μαζί σου, που έχει να κάνει με πάρτι-έκπληξη βεβαίως-βεβαίως, είναι όταν ήμουν φοιτήτρια και είχα πάει Erasmus στη Φινλανδία (άααλλη ιστορία το Erasmus ?). Εκεί πια είπα ότι είναι η καλύτερη έκπληξη που μου έχουν κάνει ποτέ και μάλιστα στην ενήλικη ζωή μου (διότι πώς να το κάνουμε, για τα παιδικά χρόνια τα είπαμε ήδη… είναι καθοριστικές εκείνες οι αναμνήσεις και εντελώς ξεχωριστές).

Έχω λοιπόν τα γενέθλιά μου (τα 24 έκλεινα θαρρώ… ?), είμαι ένα κουρέλι ψυχολογικά -για τους δικούς μου λόγους- και δεν έχω όρεξη να κάνω τίποτα απολύτως. Πρώτη φορά στη ζωή μου δεν ήθελα να γιορτάσω γενέθλια. Ποιος;! Εγώ! ? Τέλος πάντων, οι νέοι μου φίλοι -διαφόρων εθνικοτήτων- είχαν αντίθετη άποψη. Είχα υποψιαστεί ότι κάτι σκάρωναν, επειδή η Λάουρα (η ιταλίδα φίλη μου) προδόθηκε “ελαφρώς” με την ανήσυχη και λίγο περίεργη συμπεριφορά της. Όμως δεν περίμενα αυτό που θα ακολουθούσε.

Το απόγευμα των γενεθλίων μου, αφού είχα επιστρέψει από το ερευνητικό κέντρο, “εισέβαλαν” στο διαμέρισμά μου ένα τσούρμο άτομα και άρχισαν να πετάνε πάνω από το κεφάλι μου αυτοσχέδιο κομφετί και να μου τραγουδούν το “Happy birthday”. Μια κοπέλα κρατούσε τούρτα, την οποία έφτιαξε ΜΟΝΗ ΤΗΣ και μία άλλη μού έδωσε ένα “μπουκέτο” λουλούδια με πολύ λεπτά, αληθινά κλαδιά δέντρου, με τα πέταλα των λουλουδιών να είναι χάρτινα. Εννοείται πως έχω κρατήσει τουλάχιστον ένα (θα έπαιρνα παραπάνω, αλλά οι βαλίτσες μου υπέφεραν…) -ρακοσυλλέκτης αναμνηστικών… remember? Και χαρτάκι τσίχλας να μου χαρίσεις, δύσκολα θα το πετάξω αν συμβολίζει κάτι σημαντικό για μένα.

Και για του λόγου το αληθές… 

Γι’ αυτό, λοιπόν, μου αρέσει να κάνω εκπλήξεις, είτε κάποιος έχει γενέθλια είτε όχι. Το χαμόγελο ή τα δάκρυα χαράς που βλέπεις σαν αντίδραση σε αυτό που μόλις έδωσες απλόχερα και με όλη σου την καρδιά, χωρίς ανταλλάγματα, τρέφει την ψυχή σου και τη νιώθεις να ανθίζει, να μεγαλώνει, να κάνει ακόμα περισσότερο χώρο για να τη γεμίσεις με όλα τα καλά που θες να έρθουν. Έχεις κάνει έναν άνθρωπο να χαρεί και να χαμογελάσει. Και αυτό είναι αρκετό.

Εσύ τι σκέψεις έχεις για την ημέρα των γενεθλίων (σου); Μόνο εγώ είμαι η περίεργη ή είμαστε πολλοί; ?
Για πέρασε μια βόλτα από το Facebook ή το Instagram της σοφίτας να μου πεις. Εναλλακτικά, μπορείς να μου πεις και στα σχόλια κάτω από το κείμενο.

Περιμένω! ? ⏳

Σε τριανταφυλλο-ασπάζομαι
xoxo,

Αλεξάνδρα