Ταξίδι με τον εαυτό σου για τον εαυτό σου
Αναρωτήθηκες ποτέ πόσο χρόνο έχεις περάσει με τον εαυτό σου;
Άραγε ήταν αρκετός για να τον γνωρίσεις; Για να σε γνωρίσεις.
Πόσες στιγμές πέρασαν από μπροστά σου σαν πολύχρωμα μπαλόνια που περίμεναν για να τα πιάσεις; Καθυστερούσαν το πέταγμά τους για σένα, μα εσύ απλώς τα θαύμαζες από μακριά και τα άφηνες να χαθούν σε έναν απέραντο ουρανό με τον αέρα. Σε έναν ουρανό που φιλοξενεί κάθε λογής όνειρα, κάθε λογής ευχές, κάθε λογής επιθυμητούς εαυτούς.
Δεν είσαι εσύ μονάχα. Είναι και άλλοι που –πάνω στην ελπίδα να βρουν μια απάντηση– καρφώνουν τα μάτια τους ψηλά και κοιτάζουν την πρωινή γαλάζια φορεσιά του ουρανού ή και τη βραδινή, που μ’ ένα πέπλο σαν βελούδο βαστάει όλα τα άστρα.
Ταξίδεψες ποτέ μονάχος στον πιο μακρινό προορισμό, που είναι η καρδιά σου; Εάν την αφουγκραστείς, ίσως εκπλαγείς με το πόσο κοντά σου είναι.
Αναρωτήθηκες αν ήσουν καλή παρέα για τον εαυτό σου;
Έκανες όσα ήθελες; Τόλμησες να δοκιμάσεις κάτι καινούργιο; Γνώρισες ανθρώπους που σου άνοιξαν καρδιά και μυαλό – από εκείνους τους ανθρώπους που σου δείχνουν νέους δρόμους για να στραφείς στην καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου; Υπήρξες ανοιχτός σε κάτι τέτοιο;
Αν η απάντησή σου είναι όχι, τότε απλώς αναρωτήσου τι θα γινόταν αν έκανες κάτι από τα παραπάνω. Κι αυτά που δεν μπορούμε να φανταστούμε, ίσως είναι και τα καλύτερα που ακόμη δεν έχουμε ανακαλύψει.
Και αν τελικά επέλεξες να βγάλεις εισιτήριο αμέτρητων προβολών από τον καναπέ σου… απλώς θα σε ρωτήσω:
Αξίζει τόσο πολύ αυτός ο καναπές και θυσιάζεις τις εμπειρίες της ζωής σου αλλά και την ανακάλυψη της ουσίας, του σκοπού και του εαυτού σου;
* * *
Φωτογραφία
Taryn Elliott
