La ultima tanda | Ο τελευταίος χορός
Χρειάστηκε μόνο να ακουστούν οι πρώτες νότες του κομματιού. Εκείνη γύρισε να ψάξει το βλέμμα του σε μια θάλασσα ανθρώπων που ήδη κινούνταν σε ζευγάρια, σύμφωνα με τον ρυθμό που ακουγόταν από τα ηχεία. Τότε διαπίστωσε πως κι εκείνος γύρευε το δικό της. Στο πρόσωπό του διέκρινε μια ηρεμία που συνοδευόταν από αποφασιστικότητα και κομψότητα.
Τα βλέμματά τους διασταυρώθηκαν και έμειναν να κοιτάζουν ο ένας τον άλλον για μερικά δευτερόλεπτα. Ένα ανεπαίσθητο νεύμα του την προσκάλεσε κι εκείνη αποδέχθηκε την πρόσκληση για ακόμα μια φορά με ένα χαμόγελο.
Σηκώθηκαν. Ένα άγγιγμα, μια αγκαλιά… και αμέσως δυο κόσμοι συναντήθηκαν για να μοιραστούν την κοινή τους αγάπη για τον χορό. Οι νότες άγγιξαν τις ψυχές τους χαϊδεύοντάς τες, προκαλώντας τους να ζωγραφίσουν νοητές γραμμές και σχήματα στο έδαφος με τα πόδια τους και με τις σκιές τους. Κάπως έτσι ενώθηκαν, συναινώντας σε μια σιωπηρή συμφωνία για ένα ταξίδι που θα κρατούσε μερικά λεπτά.
Η επικοινωνία δίχως λόγια ήταν εκεί, ανάμεσά τους αλλά και παντού τριγύρω τους. Το κάθε ζευγάρι είχε τον δικό του κώδικα επικοινωνίας. Για αυτούς τους δύο ήταν απλή. Ήρεμη και ταυτόχρονα δυναμική. Γλυκιά και άγρια. Μια επικοινωνία βαθιά. Τέτοια που δεν είχαν ξαναβιώσει όσες αγκαλιές κι αν μοιράστηκαν. Κι αυτή τη διαδρομή την έκαναν με τα μάτια κλειστά σαν να τη γνώριζαν για χρόνια.
Η μελωδία έπαψε να ηχεί και σύντομα τα ζευγάρια έγιναν και πάλι μονάδες. Όμως αυτή τη φορά ήταν μονάδες πιο γεμάτες, πιο ζεστές. Ολοκληρωμένες.
Πάραυτα, η επικοινωνία των δύο κόσμων ήταν ακόμη εκεί. Πλανιόταν ανάμεσα στις χωρισμένες αγκαλιές, ξεχείλιζε ενέργεια. Μια αίσθηση τόσο πρωτόγνωρη και για τους δυο τους, όπως όταν ένα παιδί ανακαλύπτει τα χρώματα, τις μυρωδιές, τις γεύσεις, το γέλιο, τον πόνο και όλα όσα το περιβάλλουν. Μια σύνδεση τόσο ισχυρή που και οι δύο θα μπορούσαν να μην ξαναχορέψουν για να μείνει αυτός ο χορός ως ο τελευταίος.
Και αν αναρωτιέστε ποια είναι η αλήθεια του τάνγκο… Είναι αυτή που έχει ο καθένας μέσα του. Είναι και αυτή που δημιουργείται ανάμεσα σε έναν καβαλιέρο και μία ντάμα. Μια αλήθεια που είναι αδύνατον να εκφραστεί με οποιονδήποτε άλλον τρόπο και οποιοσδήποτε άλλος δύσκολα θα την καταλάβει. Υποκειμενική και πολύ προσωπική.
Φωτογραφία
Milka Maria
