Στη σκιά μιας ανάμνησης | Ταινία μικρού μήκους
Σήμερα, θα σου πω μια ιστορία αλλιώτικη από αυτές στις οποίες σε έχω συνηθίσει.
Χθες ήταν τα γενέθλιά μου.
29.
Μου φαίνεται τόσο περίεργος σαν αριθμός. Είναι αστείο που νιώθω σαν να είμαι μόλις 18 χρονών.
Με αφορμή τα γενέθλιά μου και το γεγονός της γέννας γενικότερα, θα δεις μια διαφορετική ιστορία. Πώς συνδέεται ο φόβος, τα όνειρα και τα γενέθλια σε αυτή την ιστορία; Θα το μοιραστώ μαζί σου σε μια επόμενη σοφιτοϊστορία πιο αναλυτικά.
Μια ιστορία 5 λεπτών στην οθόνη σου. Μια ιστορία η οποία γεννήθηκε όσο ακόμη μάθαινα τα πρώτα βήματα της σκηνοθεσίας. Όμως πίστεψα στο όνειρό μου, στο μήνυμα που ήθελα να περάσω και τελικά το τόλμησα.
Έτσι λοιπόν, δημιούργησα μια ταινία μικρού μήκους, παρέα με τους πολύτιμους συνεργάτες μου. Χωρίς αυτούς δεν θα είχε πάρει σάρκα και οστά αυτό το τόσο πολύτιμο για μένα όνειρο.
Την αφιερώνω στην καλή μου δασκάλα των ισπανικών που είχα πριν μερικά χρόνια, Χριστίνα Πανταζή, η οποία μας άφησε τόσο μα τόσο νωρίς και τόσο ξαφνικά… Ήταν εκείνος ο άνθρωπος που με βοήθησε στο να καταλήξω ποιο τραγούδι θα χρησιμοποιήσω, καθώς μου έστελνε τη μετάφραση για να μπορέσω να καταλάβω καλύτερα ποιο θα επιλέξω.
Σαν τώρα θυμάμαι τα μάτια μου να λάμπουν, η καρδιά μου να ανοίγει τα φτερά της, να νιώθω απόλυτα ο εαυτός μου και ταυτόχρονα να αισθάνομαι την ηδονή της δημιουργίας.
Στα γυρίσματα κατάλαβα πως για αυτό το αίσθημα ζούμε. Της πληρότητας -ό,τι κι αν σημαίνει αυτό για τον καθένα. Κι εγώ αισθάνθηκα πλήρης και πανευτυχής που έκανα αυτό που αγαπάω, ανεξάρτητα από τις συνθήκες, τα λάθη και τις όποιες δυσκολίες αντιμετωπίσαμε.
Καταφέραμε να μαζευτούμε άτομα από διαφορετικούς κλάδους, από 3 διαφορετικές πόλεις για ένα ΣΚ στον Βόλο, όπου τα γυρίσματα διήρκησαν 14 ώρες συνολικά.
Σημασία έχει να τολμάμε. Να πράττουμε.
Αν φοβόμουν πώς θα βγει λόγω έλλειψης γνώσεων, δεν θα είχα κάνει ποτέ αυτή την προσπάθεια. Δεν θα μάθαινα από τα λάθη μου, δεν θα γνώριζα καλύτερα όλους αυτούς τους ανθρώπους, δεν θα ανακάλυπτα διάφορες πτυχές του εαυτού μου.
Αναγκάστηκα να γίνω ελαφρώς “Παπακαλιάτης” από άποψη ρόλων. Δεν ήθελα να περιμένω τις κατάλληλες συνθήκες, πότε θα έχω μάθει περισσότερα, πότε θα μπορέσω να συνεργαστώ με επαγγελματίες ηθοποιούς κ.ο.κ. Μα αν δεν πειραματιστείς, πώς θα μάθεις; Οι συνθήκες μπορεί να μην έρχονταν ποτέ όπως τις ήθελα και δεν είχα ιδέα τι θα κάνω στο μέλλον. Και ποιος ξέρει τι μας επιφυλάσσει το μέλλον;
Όμως τελικά την έκανα την ταινία, γιατί πιστεύω ότι είχα κάτι να πω, με όσα μέσα είχα, όσο καλύτερα μπορούσα. Και αυτά που σου διηγούμαι μέσα από αυτά τα 5 λεπτά, τα πιστεύω και 2 χρόνια μετά. Και να θυμάστε πάντα να ζητάτε την άδεια των μουσικών για να χρησιμοποιήσετε τις δημιουργίες τους!
Όταν δεν έχεις τα μέσα, το κάνεις όπως και να’ χει και όπως μπορείς.
Θέλω να ευχαριστήσω θερμά και πάλι όλα τα άτομα που βοήθησαν σε αυτή την προσπάθεια να δημιουργήσουμε παρέα μια ιστορία και να σας ταξιδέψουμε με αυτή!
(αναλυτικά τα credits στο βίντεο)
Μου χαρίσατε κάποιες από τις πιο όμορφες και δημιουργικές ώρες της ζωής μου μέχρι σήμερα.
Σας είμαι ευγνώμων!
Enjoy!
