Πίνακας Φιλί, Γκούσταφ Κλιμτ
Η ιστορία που ακολουθεί είναι εμπνευσμένη
από τον αγαπημένο πίνακα της Χριστίνας*.
«Αφέσου», της είπε, «στων λουλουδιών τα άνθη. Αφέσου στο μοσχοβολιτό τους. Στις ανοιξιάτικες γεννήσεις, όταν η φύση παρακαλάει με κάθε τρόπο να την αποκαλούν “μητέρα”. Αφέσου, όπως το κάνουν τα παιδιά· αγαθά, ευκολόπιστα, χωρίς κανέναν φόβο να κουμπώνει ασφυκτικά τα ρούχα της ψυχής τους».
«Όχι… δεν πρέπει», αποκρίθηκε εκείνη. «Όχι… δεν είναι σωστό γι’ αυτόν που τώρα περιμένει να γυρίσω. Σου λέω ξανά πως είναι αδύνατον να φύγω από κοντά του. Μην επιμένεις».
«Μύρισε το γιασεμί που έχει ήδη ξυπνήσει.
Άγγιξε τον έρωτα με τ’ ακροδάχτυλά σου.
Κοίταξε τα άστρα από χρυσό που σου προσφέρω.
Άκου τον ύμνο των πουλιών. Ακούς τι μήνυμα σου φέρνουν;
Γεύσου τους καρπούς μιας νίκης ένδοξης που μόνο δύο σύμμαχοι μπορούν να έχουν· αυτή που οι δυο καρδιές μας έχουν».
«Κι άμα τα ρούχα της ψυχής μου ξεθωριάσουν; Κι αν πάψω τη φύση να ευχαριστώ και να καλομαθαίνω;
Κι αν τελικά σαν πεταλούδα ξεγλυστρίσεις από τα κάγκελα που σχηματίζουν μία λέξη από τα γράμματα
έψιλον, ρω, ταυ, άλφα, σίγμα; Εγώ, τι θ’ απογίνω;»
«Πίστεψε σ’ ένα λιβάδι, όπου ο έρωτας θ’ ανθίσει και χάρισμά σου όλες οι δικές μου “φυλακές” και όλες οι “ελευθερίες”».
«Ακούς τους χτύπους της καρδιάς μου;»
«Σε κάθε ανατολή και κάθε δειλινό, μα και σε όσες ώρες υπάρχουν ενδιάμεσα» ψιθύρισε, με τα μάτια του να διαπερνάνε τα δικά της.
«Αυτό δεν θα υπάρχει πια. Πρέπει να σταματήσει», είπε με το βλέμμα της να παραιτείται απ’ το δικό του τη στιγμή που πρόφερε αυτές τις λέξεις. Εκείνος όμως ήξερε να διακρίνει το ψέμα στη χροιά της.
«Αυτό να μην το ξαναπείς… καλύτερα απάντησέ μου στο εξής: θα σε δω νωρίτερα απ το συνηθισμένο;»
«Δεν μ’ άκουσες; Σήμερα ήταν η τελευταία φορά».
«Ήλπιζα σε κάτι πιο…», σταμάτησε καθώς χάθηκε η φωνή του σε έναν σκοτεινό βυθό σκέψεων και η ανάσα του ακουγόταν σαν να ’τρεχε ώρες ατελείωτες. «Ας είναι και πάλι το πρώτο βράδυ του Ιούνη, όπως τόσο καιρό. Εγώ πάντως θα βρίσκομαι εδώ», τελείωσε τη φράση του και έσκυψε, ώστε τα χείλη του να ποτιστούν και να ανθίσουν από το άρωμά της.
Πίνακας
https://www.gustav-klimt.com/
* Και κάπου εδώ θα κάνω μια μικρή υπενθύμιση για το παιχνίδι που έχουμε ξεκινήσει στη σοφίτα. Πριν κάποιο διάστημα ζήτησα να μου πεις στο Instagram και στο Facebook της σοφίτας τον αγαπημένο σου πίνακα, για να γράψω μια ιστορία εμπνευσμένη από αυτόν. Ευχαριστώ πολύ, λοιπόν, την Χριστίνα Μ., η οποία μοιράστηκε μαζί μου -στο Instagram της σοφίτας- τον αγαπημένο της πίνακα (“Το Φιλί”, του Γκούσταφ Κλιμτ)! Εγώ σίγουρα το χάρηκα πολύ, αφού ένιωσα πλημμυρισμένη από έμπνευση!
